هات‌اسپات وای فای
اشتراک‌گذاری اینترنت گوشی از طریق وای فای, یکی از مرسوم‌ترین و پرطرفدارترین راههای بهره گیری از آن روی رایانه هست. در این حالت, تلفن همراه شما یک شبکه وای فای ایجاد کرده و عملا شبیه به یک روتر, پلی میان شبکه موبایلی و آن شبکه برقرار میکند تا داده‌ها از این مسیر منتقل شوند.
برای راه‌اندازی این سیستم که به آن هات‌اسپات «Hotspot» نیز گفته می شود, پس از اطمینان از فعال بودن اینترنت موبایلتان, به تنظیمات اصلی گوشی بروید. در گوشی‌هاي اندرویدی باید از قسمت اتصالات «Connections» روی انتخاب‌اي به اسم هات‌اسپات تلفن همراه «Mobile hotspot and tethering» یا شبیه به آن بزنید تا وارد بخش ایجاد شبکه وای‌فای و فعالسازی آن شوید. در آیفون مستقیما انتخاب‌اي به اسم هات‌اسپات شخصی «Personal Hotspot» در تنظیمات وجود دارد.
در این بخش میتوانید اسم و رمز عبوری را برای شبکه وای‌فای‌تان انتخاب کنید. دقت کنید نوع پروتکل را از WPA2 PSK تغییر ندهید, زیرا امن‌ترین پروتکل هست. اضافه بر این, برخی از انواع گوشی‌هاي اندرویدی تنظیمات بیشتری مثل انتخاب کانال یا پنهان‌سازی اسم شبکه را هم در اختیار کاربران قرار میدهند.
پس از ایجاد و روشن کردن هات‌اسپات روی گوشی, شبکه وای‌فای ایجاد شده را در لیست شبکه‌ها در لپ‌تاپ یا کامپیوترتان می بینید و با وارد کردن رمز عبور میتوانید به آن متصل شوید. هنگامی که یک یا چند دستگاه به هات اسپات ساخته‌شده متصل شوند, روی گوشی‌تان شمار این دستگاه‌ها نوشته میشود تا متوجه شوید در حال آماده چند دستگاه به هات‌اسپات شما وصل شده‌اند.
در برخی گوشی‌هاي اندرویدی قابلیت اجازه به دستگاه‌هاي خاص نیز تعبیه شده و بقیه حتی با داشتن رمز عبور هم امکان اتصال را نخواهند داشت.به این نکته هم دقت داشته باشید که فعال بودن هات‌اسپات, مصرف باتری گوشی را بشدت بالا می برد و اگر هم گوشی‌تان حسابی داغ شد, تعجب نکنید! بنابراین زمانی که با آن کاری ندارید, حتماً هات‌اسپات را خاموش کنید.
اتصال فیزیکی
اگر تلفن همراه‌تان را به رایانه متصل میکنید, میتوانید از طریق همان کابل USB, اینترنتش را هم با رایانه به اشتراک بگذارید. این نوع اشتراک‌گذاری بخصوص برای کامپیوترهایی که امکان اتصال به وای‌فای را ندارند, بسیار کاربردی خواهد بود.
ممکن هست در نگاه اول, اشتراک اینترنت از طریق USB به نظر پیچیده بیاید, اما در عمل این راحت‌ترین راه انتقال اینترنت تلفن همراه به رایانه به شمار می آید. کافی هست در همان تنظیمات اتصالات, تیک فعالسازی USB tethering را بزنید و گوشی‌تان را با کابل به رایانه متصل کنید. حال در قسمت «Network Connections» آداپتور جدیدی آشکار میشود که در زیر آن «Remote NDIS based Internet» نوشته شده هست.
اگر از این آداپتور برای اتصال به اینترنت بهره گیری کنید «که اگر به هیچ آداپتور دیگری متصل نباشید, به‌صورت اتوماتیک انجام می شود», عملا به اینترنت موبایلتان متصل هستید. اشتراک‌گذاری اینترنت آیفون از راه USB هم دقیقا به همین صورت و فقط با فعال بودن Personal Hotspot و اتصال کابل امکان پذیر هست.
تنها تفاوت این هست که توصیف آداپتور, Apple Mobile Device Ethernet خواهد بود.اشتراک‌گذاری اینترنت به کمک کابل USB سرعت بالایی دارد و مزیت دیگر آن هم این هست که هنگام بهره گیری نگران خالی شدن باتری گوشی‌تان نخواهید بود!
اینترنت بلوتوثی
احتمالاً تا اکنون به این فکر نمیکردید که می توان اینترنت تلفن همراه را از طریق بلوتوث هم به اشتراک گذاشت! اما اگر به هر علت می خواهید به جای وای‌فای, از بلوتوث لپ‌تاپ برای دریافت اینترنت از گوشی‌تان بهره گیری کنید, می توانید از این طریق بهره بگیرید.
اشتراک‌گذاری اینترنت گوشی از طریق بلوتوث کمی پیچیده‌تر از دو روش پیشین هست. برای این کار, ابتدا در قسمت اتصالات تیک Bluetooth tethering را میگذارید. سپس با فعالسازی بلوتوث لپ‌تاپ و گذاشتن تلفن همراه در حالت discoverable, به قسمت Devices & Printers در بازرسی پنل بروید. حال دکمه اضافه کردن یک دستگاه «Add a Device» را زده و با انتخاب گوشی‌تان, مراحل pairing را انجام دهید تا لپ‌تاپ و گوشی‌تان pair شوند.
پس از این مرحله و در همان قسمت Devices & Printers, روی آیکون گوشی‌تان کلیک راست کنید و از منوی Connect using, انتخاب Access Point را انتخاب کنید. با اینکار, لپ‌تاپ‌تان از اتصال بلوتوث با گوشی برای اتصال به اینترنت بهره گیری خواهد کرد. در مورد گوشی‌هاي آیفون نیز دقیقا مراحل به همین صورت انجام خواهد شد.
لازم به ذکر هست, سرعت اشتراک‌گذاری بلوتوثی از هر دو حالت وای‌فای و کابل USB کندتر هست و گرچه دردسر بیشتری هم دارد! بنابراین بهره گیری از آن تنها در موقعیتی که هیچ‌‌کدام از دو حالت قبلی پاسخ ندهد, توجیه دارد.
بی تلفن همراه!
اگر از آنتن‌دهی و سرعت اینترنت همراه در منطقه‌تان خوشنود هستید و میخواهید از آن روی لپ‌تاپ یا کامپیوترتان بهره ببرید, نیازی نیست حتماً از گوشی‌تان برای اینکار کمک بگیرید. مودم‌هاي نسل سوم و چهارم میتوانند همین کار را با یک سیمکارت و بدون نیاز به گوشی انجام دهند. مزیت اصلی اینکار؟ خرج خرید و استهلاک مودم به مراتب پایین‌تر از یک گوشی هوشمند سطح بالاست!
مودم‌هاي وای‌فای یا USB نسل سوم را میتوانید در مارک‌هاي گوناگون از بازار تهیه کنید و با گذاشتن یک سیمکارت در انها, اینترنت موبایلی را روی رایانه یا لپ‌تاپ داشته باشید. مودم‌هاي وای‌فای, کارکردی مثل روترهای ADSL دارند و با تنظیم شبکه وای‌فای روی انها, دستگاه‌ها به آن متصل میشود. مودم‌هاي USB کمی خاص‌تر میباشند و با اتصال به پورت USB «مثل یک فلش», اینترنت سیمکارت را در اختیار آن رایانه یا لپ‌تاپ میگذارند.
برای بهره گیری از اینترنت 4G روی دستگاه‌هاي گوناگون نیز میتوانید از مودم‌هاي TD-LTE بهره گیری کنید که گرچه باید غیر از آن, سیمکارت خاص این تکنولوژی را هم تهیه کنید و با خرید بسته‌هاي اینترنت روی آن, اشتراک‌گذاری اینترنت نسل چهارم را تجربه کنید.
